-کم شنوایی انتقالی
-چه افرادی برای تکنولوژی انتقال استخوانی کاندید هستند
-گزینه های موجود برای کمک به افراد بافت شنوایی
-سمعکهای انتقال استخوانی بیرونی ( غیر قابل کاشت )
-سمعکهای انتقال استخوانی قابل کاشت
افت شنوایی انتقالی یا هدایتی زمانی حاصل می‌شود که صدا به صورت موثر نمی‌تواند از طریق گوش خارجی، میانی، و پرده گوش، به گوش داخلی هدایت شود. این به دلیل مشکلاتی است که ممکن است برای مجرای گوش و گوش خارجی، پرده گوش، گوش میانی (استخوانچه‌ها و اندام‌های گوش میانی) اتفاق بیافتد. علل افت شنوایی انتقالی را می‌توان به نبود مادرزادی لاله گوش و مجرای گوش، نقص در شکل گیری و کامل شدن مجرای گوش خارجی، و یا نقص در شکل گیری کامل گوش میانی یا نداشتن آن، و ناهنجاری‌های استخوانی، و از علل دیگر افت شنوایی یا انتقالی می‌توان به عفونت‌ها، تومورها، ضربه به سر، جسم خارجی، اتواسکلروزیس، و وجود مایع در گوش میانی به علت اختلال در شیپوراستاش نام برد.
ـ افرادی که دچار افت شنوایی انتقالی هستند.
ـ افرادی که دچار افت شنوایی ترکیبی (حسی، عصبی، انتقالی) هستند.
ـ افرادی که دچار ناشنوایی یکطرفه هستند.
زمانی که بیماران را برای سیستم های انتقال استخوانی کاندید می‌کنیم باید معاینات گوش و حلق و بینی و سنجش شنوایی جامعی از این افراد به عمل آوریم. در این افراد باید وجود افت شنوایی پیشرونده، سرگیجه، وجود جسم خارجی در گوش، سرومن، ناشنوایی ناگهانی یک طرفه، بد شکلی‌های و وجود ترشحات مداوم را قبل از تصمیم گیری برای سمعک یا وسایل انتقال استخوانی در نظر داشته باشیم.
اکثر افراد با افت شنوایی هدایتی (انتقالی)، از تکنولوژی هدایت استخوانی بیشترین بهره را می‌برند. مطالعات نشان می‌دهد، افراد با افت شنوایی انتقالی در حدود 30dB و بیشتر سیستم استخوانی بهتر از سمعکهای مرسوم برای آن‌ها می‌باشد. صرف نظر از ABG (فاصله راه هوایی و استخوانی) افرادی که مشکلات گوش خارجی و میانی دارند و نمی توانند از سمعکهای مرسوم استفاده کنند باید از سیستم‌های انتقال استخوانی بهره بگیرند. برای افرادی که افت شنوایی ترکیبی دارند سیستم‌های انتقال استخوانی نه تنها باید افت شنوایی انتقالی را جبران کند بلکه باید افت شنوایی حسی عصبی آن‌ها را هم پوشش دهد.
پس این سیستم باید از نوع قوی یا خیلی قوی باشد. برای افراد ناشنوای یکطرفه که مشکل جهت‌یابی صدا و مکان یابی صدا دارند، برخلاف سیستم Cros که از دو سمعک در دو گوش استفاده می‌شود و از یک سمعک استخوانی در سمت گوش مشکل دار استفاده می‌گردد. برای آشنایی با دیگر انواع سمعک و کاربرد آن ها می توانید به بخش سمعک و انواع آن مراجعه کنید.
اولین گزینه قبل از استفاده از تکنولوژی های انتقال استخوانی، درمان به وسیله دارو یا جراحی می‌باشد. اگر مریض درمان شد دیگر نیاز به استفاده از این وسایل ندارد.
استفاده از سمعکهای مرسوم (هوایی) ممکن است برای افرادی که دچار افت شنوایی هدایتی ملایم تا متوسط باشند و مشکلات جانبی در مجرای گوش یا ترشحات دائمی در گوش میانی نداشته باشند مناسب باشد. در صورت مناسب نبودن، از سمعکهای جراحی یا غیر جراحی استخوانی استفاده می‌کنیم.
تکنولوژی‌های انتقال استخوانی به دو دسته قابل کاشت و سمعکهای انتقال استخوانی بیرونی تقسیم می‌شوند که سمعکهای استخوانی خود سه دسته و سمعکهای استخوانی تل‌دار، عینکی و adhear تقسیم بندی می‌شود.
سیستم‌های انتقال (استخوانی که نیاز به عمل جراحی ندارد و مناسب برای افرادی است که سن پایینی دارند یا افرادی که جراحی‌های دیگری بر روی سر و صورت انجام می‌دهند که ممکن است با جراحی سیستم انتقال استخوانی تداخل ایجاد کند و یا افرادی که به صورت موقت دچار افت شنوایی شده‌اند و پس از مدتی امکان بهبودی را دارند.
سمعکهای بند نرم بیشتر مورد استقبال قرار می‌گیرد. به خاطر راحتی در استفاده و نداشتن مشکلات سمعکهای بند سفت، با این وجود سمعکهای بند نرم مشکلات و معایبی نیز دارند که شامل:
ـ فشار بر روی سر
ـ قابل رؤیت بودن آن مخصوصاً پردازشگر استخوان
ـ جابه جایی مدام بر روی سر
در استفاده از این سمعک‌ها باید توصیه‌های متخصص شنوایی و سمعک را مد نظر داشت. در موارد آغاز، استفاده بیشتر از 15 دقیقه توصیه نمی‌شود تا به مرور زمان بیمار به آن عادت کند.
یکی از چالش‌های استفاد از این سمعک‌ها، شکل جمجمه و اندازه آن می‌باشد که در افراد مذکر و مؤنث، خردسال، نوزاد و بزرگسال تفاوت دارد. در کودکانی که در دوران رشد گفتار و زبان هستند و مفاهیم در این دوران برای کودک شکل می‌گیرد استفاده صحیح و به جا با مشاوره متخصصین شنوایی از اهمیت به سزایی برخوردار می‌باشد و والدین این کودکان باید توصیه‌های شنوایی شناسان را به دقت انجام داده تا بتوانند بهترین استفاده را از این سمعک‌ها در بالا بردن رشد گفتار و زبان در کودکشان، برخوردار شوند.
این سمعک‌ها برای افرادی است که نمی‌توانند از سمعکهای تل‌دار استفاده کنند. (به دلیل معایب آن برای بزرگسالان) این گزینه بهترین راه حل می‌باشد. در این سمعک‌ها پردازشگرهای استخوانی روی دسته عینک قرار گرفته و به گونه‌ای طراحی شده که بر روی استخوان ماستوئید بیمار قرار می‌گیرد و صدا را به صورت ارتعاش و لرزش به استخوان‌های جمجمه منتقل می‌کند.
این سیستم در انتقال استخوانی تحول شگرف ایجاد کرده و جدیدترین تکنولوژی بدون جراحی که استفاده از آن بسیار آسان و راحت می‌باشد و باعث آسایش و رضایت برای بیماران با افت شنوایی هدایتی می‌شود. این سیستم شامل یک چسب و پردازشگر استخوانی است که بر روی چسب قرار می گیرد. و جایگاه این سیستم معمولاً بر روی استخوان ماستوئید می‌باشد. از مزایای این سیستم عدم فشار بر روی جمجمه به طوری که کاربر تا انتهای روز می‌تواند از آن به صورت مداوم استفاده کند. از دیگر مزایای آن عدم جابه جایی آن، کوچک بودن آن و عدم حساسیت چسب بر روی پوست سر، و راحت جدا شدن چسب از روی پوست سر می‌باشد. قیمت سمعکهای استخوانی با توجه به تکنولوژی آن بالا می‌باشد و می‌توان برای کودکان کم شنوایی انتقالی، از این سمعک‌ها استفاده نمود. برای آگاهی از قیمت سمعک های استخوانی و دیگر انواع سمعک می توانید به بخش قیمت سمعک مراجعه کنید.
به خاطر اینکه سمعکهای مرسوم و سمعکهای استخوانی بیرونی ممکن است باعث رضایت کامل بیمار نشود و نیازهای ارتباطی بیمار را برآورده نکنده با توجه به ارزیابی‌های متخصصین شنوایی و معاینات گوش و حلق و بینی، بیمار جهت کاشت سمعکهای استخوانی کاندید می‌شود. البته جراحی‌ها و کاشت انتقال دهنده‌های استخوانی ممکن است با عوارضی همراه باشد. اما صدا را با کیفیت بهتری به حلزون و سیستم گوش داخلی می‌رساند. این انتقال دهنده ها دارای دو بخش داخلی و خارجی می‌باشد که بخش داخلی آن از جنس تیتانیوم که در درون استخوان ماستوئید قرار داده می‌شود و بخش خارجی آن پردازشگر است که بر روی استخوان ماستوئید و بخش داخلی قرار گرفته و صدا را به صورت ارتعاشات و لرزش به قسمت داخلی منتقل می‌کند.
