سمعک ها برای اکثر افراد کم شنوا مناسب می باشند اما برای افرادی ناشنوا یا با کم شنوایی عمیق کاشت حلزون گزینه ی بهتری می باشد. سمعک و کاشت حلزون بهترین بازدهی را برای افراد با کم شنوایی حسی عصبی دارند. به این معنی که افراد با این کم شنوایی در گوش داخلی و مسیرهای عصبی دچار مشکلات و صدماتی شده اند که این صدمات برگشت ناپذیر می باشد و بسته به شدت این صدمات درجات مختلفی از کم شنوایی در افراد ایجاد شده که با انجام آزمایش های تخصصی شنوایی سنجی، میزان آن مشخص می شود.
نوع کم شنوایی حسی عصبی عمومی ترین مشکل رایج در بین انواع کم شنوایی در دنیا می باشد.
سوال متداولی که بین اکثر افراد که شنواییشان کاهش یافته این است که کاشت حلزون بهتر است یا سمعک ؟ برای درمان کم شنوایی سمعک وسیله ای است که در پشت یا داخل گوش توسط متخصص شنوایی قرار داده می شود و قابلیت گذاشتن و برداشتن توسط کاربر را دارد سمعک ها باقی مانده شنوایی را تقویت می کند و برای افرادی با کم شنوایی ملایم تا عمیق مفید می باشد.
اما کاشت حلزون برای افرادی که سمعک برای آن ها مفید نمی باشد (کم شنوایی آن ها عمیق بوده یا کاملاً ناشنوا می باشند) توسط متخصص و جراح گوش و حلق و بینی بعد از یک عمل جراحی 2 تا 4 ساعته در داخل استخوان جمجمه کاشته می شود و مستقیماً با استفاده از ایمپالس های الکتریکی عصب شنوایی را تحریک می کند و قابلیت جابه جایی و برداشتن را ندارد و از دو قسمت اصلی داخلی (قابل کاشت) و خارجی تشکیل شده است.
وسایل الکتریکی کوچکی هستند که صدا را تقویت می کنند و صدای تقویت شده را مستقیماً از طریق قالب به داخل مجرای گوش هدایت می کنند. این صدای تقویت شده در حلزون گوش افراد کم شنوا به امواج الکتریکی تبدیل شده و به مغز هدایت می شود. سمعک ها بر اساس شکل، نوع و میزان کم شنوایی توسط متخصصین شنوایی سنجی برای مددجویان کم شنوا تجویز می گردد.
به طور کلی سمعک ها از 3 بخش اصلی تشکیل شده اند که شامل:
دستگاه حلزون قابل کاشت یک دستگاه پیچیده ای است که توسط جراحان گوش در داخل استخوان جمجمه کار گذاشته می شود. قسمت قابل کاشت مستقیماً به عصب شنوایی وصل می شود و آن را تحریک می کند. برای افرادی که حس شنوایی آن ها مشکل دارد (یعنی سیستم حسی نه سیستم عصبی)، کاشت حلزون توصیه می شود. البته سیستم حسی شنوایی اگر از بین رفته باشد مناسب می باشد و اگر آسیب در حد عمیق نباشد سمعک توصیه می گردد. به طور کلی دستگاه کاشت حلزون دارای دو بخش اصلی می باشد:
شامل یک میکروفون، پردازنده گفتار و فرستنده می باشد. صدا از طریق میکروفون جمع آوری شده و در قسمت پردازنده پردازش می شود و از طریق یک سیم و فرستنده که بر روی استخوان ماستوئید است وصل می شود.
صدا از اولین فرستنده در جزء خارجی به گیرنده که در استخوان جمجمه کارگذاری شده فرستاده می شود. جزء گیرنده دارای آرایش الکترودی است که در نزدیکی عصب شنوایی قرار می گیرد.
جزء داخلی و خارجی از طریق یک آهن ربا به هم وصل می شوند. صدا پس از جمع آوری و پردازش به جزء داخلی می رسد و از آنجا به صورت امواج الکترونیکی به عصب شنوایی منتقل می شود و از عصب شنوایی این امواج به سمت مغز هدایت می شود. قبل از جراحی کاشت حلزون، داوطلبان باید تحت ارزیابی های شنوایی، روانشناختی و معاینات پزشکی قرار گیرند که با مراجعه به یک تیم پزشکی این مراحل باید طی شود. عمل جراحی کاشت حلزون توسط متخصصین گوش، حلق و بینی انجام می شود.
میانگین زمان عمل جراحی بین 2 تا 4 ساعت است که تحت بیهوشی عمومی انجام می گردد و چهار تا شش هفته بعد محل جراحی بهبود پیدا می کند. به طور کلی می توان گفت کاشت حلزون برای افرادی انجام می شود که دچار کم شنوایی عمیق هستند یا کاملاً ناشنوا می باشند، سمعک برای آن ها مفید واقع نمی شود. در کاشت حلزون صدا مستقیماً به صورت امواج الکتریکی به عصب شنوایی مستقیماً می رسد و حلزون گوش (گوش داخلی) در شنیدن نقشی ندارد. اما در سمعک صدا از طریق گوش میانی به گوش داخلی می رسد و در آنجا تبدیل به امواج الکتریکی می شود و از طریق اعصاب شنوایی به مغز هدایت می گردد.
