سمعک استخوانی

کم شنوایی انتقالی

افت شنوایی انتقالی یا هدایتی زمانی حاصل می شود که صدا به صورت موثر نمی تواند از طریق گوش خارجی، میانی، و پرده گوش، به گوش داخلی هدایت شود. این به دلیل مشکلاتی است که ممکن است برای مجرای گوش و گوش خارجی، پرده گوش، گوش میانی (استخوانچه ها و اندام های گوش میانی) اتفاق بیافتد. علل افت شنوایی انتقالی را می توان به نبود مادرزادی لاله گوش و مجرای گوش، نقص در شکل گیری و کامل شدن مجرای گوش خارجی، و یا نقص در شکل گیری کامل گوش میانی یا نداشتن آن، و ناهنجاری های استخوانی، و از علل دیگر افت شنوایی یا انتقالی می توان به عفونت ها، تومورها، ضربه به سر، جسم خارجی، اتواسکلروزیس، و وجود مایع در گوش میانی به علت اختلال در شیپوراستاش نام برد.

چه افرادی برای تکنولوژی انتقال استخوان کاندید هستند؟

ـ افرادی که دچار افت شنوایی انتقالی هستند.
ـ افرادی که دچار افت شنوایی ترکیبی (حسی، عصبی، انتقالی) هستند.
ـ افرادی که دچار ناشنوایی یکطرفه هستند.

زمانی که بیماران را برای سیستم های انتقال استخوانی کاندید می کنیم باید معاینات گوش و حلق و بینی و سنجش شنوایی جامعی از این افراد به عمل آوریم. در این افراد باید وجود افت شنوایی پیشرونده، سرگیجه، وجود جسم خارجی در گوش، سرومن، ناشنوایی ناگهانی یک طرفه، بد شکلی های و وجود ترشحات مداوم را قبل از تصمیم گیری برای سمعک یا وسایل انتقال استخوانی در نظر داشته باشیم. 

اکثر افراد با افت شنوایی هدایتی (انتقالی)، از تکنولوژی هدایت استخوانی بیشترین بهره را می برند. مطالعات نشان می دهد، افراد با افت شنوایی انتقالی در حدود 30dB و بیشتر سیستم استخوانی بهتر از سمعک های مرسوم برای آن ها می باشد. صرف نظر از ABG (فاصله راه هوایی و استخوانی) افرادی که مشکلات گوش خارجی و میانی دارند و نمی توانند از سمعک های مرسوم استفاده کنند باید از سیستم های انتقال استخوانی بهره بگیرند. برای افرادی که افت شنوایی ترکیبی دارند سیستم های انتقال استخوانی نه تنها باید افت شنوایی انتقالی را جبران کند بلکه باید افت شنوایی حسی عصبی آن ها را هم پوشش دهد.

پس این سیستم باید از نوع قوی یا خیلی قوی باشد. برای افراد ناشنوای یکطرفه که مشکل جهت یابی صدا و مکان یابی صدا دارند، برخلاف سیستم Cros که از دو سمعک در دو گوش استفاده می شود و از یک سمعک استخوانی در سمت گوش مشکل دار استفاده می گردد. برای آشنایی با دیگر انواع سمعک و کاربرد آن ها می توانید به بخش سمعک و انواع آن مراجعه کنید.

گزینه های موجود برای کمک به افراد با افت شنوایی انتقالی

درمان جراحی یا دارویی

اولین گزینه قبل از استفاده از تکنولوژی های انتقال استخوانی، درمان به وسیله دارو یا جراحی می باشد. اگر مریض درمان شد دیگر نیاز به استفاده از این وسایل ندارد.

 سمعک ها

استفاده از سمعک های مرسوم (هوایی) ممکن است برای افرادی که دچار افت شنوایی هدایتی ملایم تا متوسط باشند و مشکلات جانبی در مجرای گوش یا ترشحات دائمی در گوش میانی نداشته باشند مناسب باشد. در صورت مناسب نبودن، از سمعک های جراحی یا غیر جراحی استخوانی استفاده می کنیم.
تکنولوژی های انتقال استخوانی به دو دسته قابل کاشت و سمعک های انتقال استخوانی بیرونی تقسیم می شوند که سمعک های استخوانی خود سه دسته و سمعک های استخوانی تل دار، عینکی و adhear تقسیم بندی می شود.

سمعکهای انتقال استخوانی بیرونی (غیر قابل کاشت)

سمعکهای استخوانی تل دار (بند سخت ـ بند نرم)

سیستم های انتقال (استخوانی که نیاز به عمل جراحی ندارد و مناسب برای افرادی است که سن پایینی دارند یا افرادی که جراحی های دیگری بر روی سر و صورت انجام می دهند که ممکن است با جراحی سیستم انتقال استخوانی تداخل ایجاد کند و یا افرادی که به صورت موقت دچار افت شنوایی شده اند و پس از مدتی امکان بهبودی را دارند.

سمعک های بند نرم بیشتر مورد استقبال قرار می گیرد. به خاطر راحتی در استفاده و نداشتن مشکلات سمعک های بند سفت، با این وجود سمعک های بند نرم مشکلات و معایبی نیز دارند که شامل:
ـ فشار بر روی سر
ـ قابل رؤیت بودن آن مخصوصاً پردازشگر استخوان
ـ جابه جایی مدام بر روی سر

در استفاده از این سمعک ها باید توصیه های متخصص شنوایی و سمعک را مد نظر داشت. در موارد آغاز، استفاده بیشتر از 15 دقیقه توصیه نمی شود تا به مرور زمان بیمار به آن عادت کند.
یکی از چالش های استفاد از این سمعک ها، شکل جمجمه و اندازه آن می باشد که در افراد مذکر و مؤنث، خردسال، نوزاد و بزرگسال تفاوت دارد. در کودکانی که در دوران رشد گفتار و زبان هستند و مفاهیم در این دوران برای کودک شکل می گیرد استفاده صحیح و به جا با مشاوره متخصصین شنوایی از اهمیت به سزایی برخوردار می باشد و والدین این کودکان باید توصیه های شنوایی شناسان را به دقت انجام داده تا بتوانند بهترین استفاده را از این سمعک ها در بالا بردن رشد گفتار و زبان در کودکشان، برخوردار شوند.

 سمعک عینکی استخوانی

این سمعک ها برای افرادی است که نمی توانند از سمعک های تل دار استفاده کنند. (به دلیل معایب آن برای بزرگسالان) این گزینه بهترین راه حل می باشد. در این سمعک ها پردازشگرهای استخوانی روی دسته عینک قرار گرفته و به گونه ای طراحی شده که بر روی استخوان ماستوئید بیمار قرار می گیرد و صدا را به صورت ارتعاش و لرزش به استخوان های جمجمه منتقل می کند.

 سمعک استخوانی ADHEAR

این سیستم در انتقال استخوانی تحول شگرف ایجاد کرده و جدیدترین تکنولوژی بدون جراحی که استفاده از آن بسیار آسان و راحت می باشد و باعث آسایش و رضایت برای بیماران با افت شنوایی هدایتی می شود. این سیستم شامل یک چسب و پردازشگر استخوانی است که بر روی چسب قرار می گیرد. و جایگاه این سیستم معمولاً بر روی استخوان ماستوئید می باشد. از مزایای این سیستم عدم فشار بر روی جمجمه به طوری که کاربر تا انتهای روز می تواند از آن به صورت مداوم استفاده کند. از دیگر مزایای آن عدم جابه جایی آن، کوچک بودن آن و عدم حساسیت چسب بر روی پوست سر، و راحت جدا شدن چسب از روی پوست سر می باشد. قیمت سمعک های استخوانی با توجه به تکنولوژی آن بالا می باشد و می توان برای کودکان کم شنوایی انتقالی، از این سمعک ها استفاده نمود. برای آگاهی از قیمت سمعک های استخوانی و دیگر انواع سمعک می توانید به بخش قیمت سمعک مراجعه کنید.

سمعک های انتقال استخوانی قابل کاشت

به خاطر اینکه سمعک های مرسوم و سمعک های استخوانی بیرونی ممکن است باعث رضایت کامل بیمار نشود و نیازهای ارتباطی بیمار را برآورده نکنده با توجه به ارزیابی های متخصصین شنوایی و معاینات گوش و حلق و بینی، بیمار جهت کاشت سمعک های استخوانی کاندید می شود. البته جراحی ها و کاشت انتقال دهنده های استخوانی ممکن است با عوارضی همراه باشد. اما صدا را با کیفیت بهتری به حلزون و سیستم گوش داخلی می رساند. این انتقال دهنده ها دارای دو بخش داخلی و خارجی می باشد که بخش داخلی آن از جنس تیتانیوم که در درون استخوان ماستوئید قرار داده می شود و بخش خارجی آن پردازشگر است که بر روی استخوان ماستوئید و بخش داخلی قرار گرفته و صدا را به صورت ارتعاشات و لرزش به قسمت داخلی منتقل می کند.