سمعک استخوانی

سمعک استخوانی (Bone Conduction Hearing Aid) نوعی سمعک است که به جای انتقال صدا از طریق مجرای گوش و پرده گوش، امواج صوتی را از طریق ارتعاشات استخوانی به گوش داخلی (حلزون گوش) می رساند. این سمعک برای افرادی مناسب است که مشکل در گوش خارجی یا میانی دارند، اما گوش داخلی آن ها سالم است. سمعک استخوانی به اوایل قرن بیستم بازمی گردد، زمانی که پزشکان متوجه شدند صدا از طریق ارتعاش استخوان های جمجمه نیز قابل شنیدن است. نخستین نمونه های کاربردی آن در دهه ۱۹۳۰ توسعه یافتند و با پیشرفت فناوری، نسخه های مدرن تر مانند BAHA (Bone Anchored Hearing Aid) در دهه ۱۹۸۰ معرفی شدند.

 سمعک اشراق نمایندگی رسمی سمعک استخوانی  در ایران

سمعک اشراق به عنوان نمایندگی رسمی، با مشاوره تخصصی و تست رایگان، بهترین قیمت را برای انواع سمعک ها ارائه می دهد. همین حالا با ما تماس بگیرید و مشاوره رایگان دریافت کنید! 📞

کم شنوایی انتقالی 

کم شنوایی انتقالی (هدایتی) زمانی رخ می دهد که صدا به طور مؤثر از طریق گوش خارجی، پرده گوش یا ساختارهای گوش میانی به گوش داخلی منتقل نمی شود. این نوع افت شنوایی معمولاً به دلیل اختلالات فیزیکی در مسیر انتقال صدا تا حلزون گوش ایجاد می شود.

• علل کم شنوایی انتقالی می تواند شامل موارد زیر باشد:
• ناهنجاری های مادرزادی مانند نبود لاله گوش یا مجرای گوش خارجی
• شکل نگرفتن کامل گوش میانی یا خارجی
• اختلال در عملکرد استخوانچه های گوش میانی
• عفونت های مزمن یا حاد گوش
• وجود تومور، آسیب فیزیکی یا جسم خارجی در مجرا
• بیماری هایی مانند اتواسکلروزیس (سخت شدن استخوانچه ها)
• تجمع مایع در گوش میانی که اغلب به دلیل اختلال در عملکرد شیپور استاش به وجود می آید

این نوع کم شنوایی معمولاً با درمان های دارویی، جراحی یا استفاده از سمعک هایی مانند سمعک استخوانی قابل بهبود است.

چه کسانی کاندیدای مناسب برای استفاده از تکنولوژی انتقال استخوانی هستند؟

تکنولوژی انتقال استخوانی (Bone Conduction) گزینه ای کارآمد برای افرادی است که به دلایل مختلف نمی توانند از سمعک های مرسوم استفاده کنند. کاندیداهای اصلی برای این فناوری عبارت اند از:

• افراد مبتلا به افت شنوایی انتقالی (هدایتی)
• بیماران دارای افت شنوایی ترکیبی (انتقالی + حسی -عصبی)
• افرادی با ناشنوایی یک طرفه (Single-Sided Deafness)

پیش از تصمیم گیری برای استفاده از سیستم های انتقال استخوانی، انجام معاینات دقیق گوش، حلق و بینی و ارزیابی جامع شنوایی ضروری است. در این مرحله باید موارد زیر به دقت بررسی شود:

• وجود افت شنوایی پیشرونده
• سرگیجه یا اختلالات تعادلی
• وجود جسم خارجی، جرم گوش (سرومن) یا ترشحات مداوم
• ناشنوایی ناگهانی یک طرفه
• بدشکلی های مادرزادی یا اکتسابی گوش خارجی و میانی

تحقیقات نشان می دهد که افراد دارای افت شنوایی انتقالی بیشتر از ۳۰ دسی بل (dB)، بیشترین سود را از سیستم های استخوانی می برند. این سیستم ها، بدون توجه به مقدار ABG (فاصله راه هوایی تا استخوانی)، انتخابی ایده آل برای بیمارانی هستند که به دلیل مشکلات فیزیکی نمی توانند از سمعک های معمول استفاده کنند.در بیماران دارای افت شنوایی ترکیبی، سیستم انتقال استخوانی باید علاوه بر جبران افت انتقالی، توانایی تقویت افت حسی -عصبی را نیز داشته باشد. بنابراین این بیماران نیازمند دستگاه هایی با قدرت بالا یا بسیار بالا هستند.برای افراد دارای ناشنوایی یک طرفه نیز، سیستم انتقال استخوانی نسبت به روش هایی مانند سمعک Cros مزایای بیشتری دارد، چرا که تنها از یک دستگاه در سمت گوش آسیب دیده استفاده می شود و می تواند در بهبود مکان یابی صدا و تشخیص جهت آن مؤثرتر عمل کند.

گزینه های موجود برای کمک به افراد با افت شنوایی انتقالی

افرادی که دچار افت شنوایی انتقالی (هدایتی) هستند، بسته به شدت و نوع مشکل می توانند از راهکارهای مختلفی برای بهبود شنوایی خود استفاده کنند. این گزینه ها به صورت زیر دسته بندی می شوند:

۱. درمان دارویی یا جراحی

اولین و مهم ترین قدم، بررسی امکان درمان از طریق دارو یا عمل جراحی است. اگر علت کم شنوایی با درمان های پزشکی برطرف شود، دیگر نیازی به استفاده از سمعک یا سیستم های انتقال استخوانی نخواهد بود.

۲. استفاده از سمعک های مرسوم (هوایی)

برای افراد با افت شنوایی ملایم تا متوسط و بدون مشکلات ساختاری در گوش خارجی یا میانی، سمعک های هوایی انتخاب مناسبی هستند. در مواردی که استفاده از این سمعک ها امکان پذیر نباشد، باید از سمعک های استخوانی استفاده کرد.

۳. تکنولوژی های انتقال استخوانی

این فناوری شامل دو دسته اصلی است:

 سمعک های استخوانی غیر قابل کاشت (بیرونی):

1. سمعک های تل دار (بند نرم و بند سخت):

• بند نرم: پرکاربردترین گزینه به دلیل راحتی بیشتر نسبت به بند سخت

• مزایا: قابل استفاده برای کودکان، راحتی نسبی

• معایب: فشار بر سر، جابجایی روی سر، دیده شدن پردازشگر

 استفاده اولیه باید محدود و تدریجی باشد تا فرد به آن عادت کند. شکل جمجمه و سن فرد (نوزاد، کودک، بزرگسال) در انتخاب نوع بند بسیار مؤثر است.

2. سمعک عینکی استخوانی:

برای بزرگسالانی که تحمل استفاده از بند تل دار را ندارند، سمعک های عینکی گزینه مناسبی هستند. پردازشگر روی دسته عینک نصب می شود و ارتعاشات را به استخوان ماستوئید منتقل می کند.

3. سمعک استخوانی ADHEAR:

جدیدترین و پیشرفته ترین سیستم انتقال استخوانی غیر جراحی است. شامل یک پردازشگر و یک چسب مخصوص است که روی استخوان ماستوئید قرار می گیرد.

مزایا:

• بدون نیاز به جراحی
• بدون فشار بر سر
• ثابت و بدون جابه جایی
• بدون حساسیت پوستی
• استفاده آسان و طولانی مدت در روز
• مناسب برای کودکان و افراد با مشکلات ساختاری گوش خارجی یا میانی
  
  
  

 سمعک های استخوانی قابل کاشت:

برای افرادی که از سمعک های بیرونی یا مرسوم نتیجه مطلوب نمی گیرند، گزینه کاشت سمعک استخوانی توصیه می شود.

این سیستم شامل دو بخش است:

بخش داخلی: ایمپلنت تیتانیومی که در استخوان ماستوئید قرار می گیرد

بخش خارجی: پردازشگر صوت که روی پوست و بر روی ایمپلنت قرار می گیرد

مزایا:

• کیفیت بالای صدا
• ثبات عملکرد

 جراحی ممکن است با عوارض همراه باشد و انتخاب آن نیاز به ارزیابی دقیق تخصصی دارد.

نکته پایانی
انتخاب نوع کمک شنوایی برای افراد با افت شنوایی انتقالی باید زیر نظر متخصص شنوایی شناسی و پس از معاینات دقیق انجام گیرد. سن، شدت کم شنوایی، وضعیت گوش میانی و خارجی و سبک زندگی از عوامل مؤثر در تصمیم گیری هستند.